ناهید عرجونی در گفت و گو اختصاصی با دوماهنامه ملپومن این گونه ادبیات را تعریف می کند:
به طور قطع نمی توان در یک مجال کوتاه و در پاسخ به این پرسش تعریف جامعی از ادبیات ارائه داد. در میان تعاریفی که از ادبیات آمده است من تعریف سیمون دوبووار را بیش تر می پسندم. از نظر دوبووار ادبیات فعالیتی است از سوی انسان برای آشکار کردن جهان. این آشکار کردن از نظر او به منزله عمل است. پس ادبیات کنشی روشن گرانه است. البته در رابطه با توانایی ادبیات و گستره قلمرو آن می توان گفت این توانایی بسیار گسترده است تا جایی که هم می تواند آشکار کننده باشد و هم پوشاننده. ادبیات به همان اندازه که می تواند چشم ها را بر جهان بگشاید، توان این را هم دارد که جهان را در مفاهیمی از پیش ساخته بپوشاند. به طور کلی ادبیات را می شود به عنوان بازتاب های کلامی در مقابل عوامل مختلف درونی و بیرونی دانست و آن چه در این تعریف قابل توجه و تأمل است رفتار کنش گرانه ادبیات است.
گفت و گوی کامل را در دوماهنامه ۷ بخوانید.
