رضا قاسمی، رمان نویس توانا و صاحب سبک ایرانیِ مقیم فرانسه، در فیلم مستندی که با عنوان باغ های نامرئی به کارگردانی المیرا رستگار از وی و آثارش تهیه شده، برداشت خود از ادبیات را بدین شکل ابراز می کند:
خیلی برایم مهم است که انسان با کلمه از هیچ، چیزی بیافریند. برای من ادبیات چیزی است که قابل تبدیل شدن به تصویر سینمایی نیست. و هر جا توی کارم به آن لحظات می رسم، آن جاست که من احساس لذت می کنم؛ حس می کنم چیزی آفریده ام. چون اعتقاد دارم رمان باید برسد به این که چیزی را بیان کند که جور دیگری نمی شود بیانش کرد.
حرف تازه ای که وجود ندارد اگر انسان به مسائل اساسی بپردازد. قصد این است که بتوان این مسائل را طورِ تازه ای تعریف کنی؛ این مهم است و این طورِ تازه را هم برایش زور نمی زنم. در واقع به نوعی جزو طبیعتم شده است؛ از رفتنِ راه های رفته بیزارم.
