نگاه حدیث حسینی، مترجم ادبی، به ادبیات:
ادبیات، آرمان‌شهر شخصی من است. از سال‌های دور، از کودکی تا به امروز، ادبیات برای من گونه‌ای زیست موازی بود؛ خانه‌ی موازی، شهر، کشور و جهانی موازی؛ بی‌مرز و تکرارناپذیر؛ پناه‌گاهی همیشگی و پذیرنده. کم‌اهمیت‌ترین فایده‌ی هم‌زیستی با ادبیات افزایش آگاهی است و نرمش‌پذیری فکری. با یاری ادبیات به نادانی‌ها و نا‌آگاهی‌هایت دست‌رسی پیدا می‌کنی؛ ولی در یک جمله ادبیات برای من در همان تعریف فلوبر خلاصه می‌شود: «تنها راه برتابیدن هستي آن است كه در ادبيات غرقه شوي، هم‌چنان كه در عيشي هماره.»
گفت و گوی کامل را در دوماهنامه شماره ۲۶ بخوانید.
