از گذشته درباره‌ی عناصر سازنده‌ی شعر سخن‌ها گفته و کتاب‌ها نوشته شده است. همه هنگام سخن گفتن از شعری که شنیده یا خوانده‌ایم، نخست به عناصر سازنده‌اش می‌اندیشیم. این‌که چه‌چیز یک شعر را از ناشعر جدا می‌کند. بارها شده که هنگام خواندن شعری از خودمان می‌پرسیم آیا این چیزی که می‌خوانیم متنی ادبی یا شعر است؟ آیا می‌توانیم این متن ناپیوسته را شعر بخوانیم؟ کتاب «فهم شعر»، نوشته‌ی پرفسور فرانسیس ام کُنل، ما را در درک این مطالب یاری می‌کند و سبب می‌شود در پایان کتاب به این پرسش‌ها پاسخ به‌تری بدهیم. نویسنده کوشیده تا با مصداق‌های بارز ما را با اشعاری متفاوت از یک‌دیگر آشنا کند و در ادامه‌ی هر بحث نیز با تحلیلی موشکافانه آن‌ها را به عناصر سازنده‌اش تقسیم کند تا هم برای خوانندهای تازه‌کار جذابیت داشته باشد و هم برای فردی که به دنبال تحلیل تخصصی‌تر یک شعر است. از این دیدگاه، هدف نخستِ این اشعار آشنایی مخاطب تازه‌کار با اصول آغازین و ابزارهای سازنده‌ی شعر است، مخاطبی که می‌کوشد تا شعر را جدا از تمام مکاتب و در خودش درک کند؛ چنان‌که این کتاب هم‌چنان در دانش‌گاههای آمریکا تدریس می‌شود و از کتاب‌های مهم در این زمینه است و خواننده را گام‌به‌گام و به‌تدریج با زوایای پنهان احساس و اندیشه و تخیل آشنا می‌کند.
