تحلیلی بر کتاب بازگشت: پدران، پسران و سرزمین های مابینشان
نوشته: مهرانگیز اشراقی
در قرن بیستم با اوج گیری علوم روان شناسی و جامعه شناسی، بار دیگر گرایش به نگارش خود زندگی نامه ها یا خویش نامه ها رواج یافته و علاقه مندانی در میان جمع کتاب خوان ها پیدا کرده است. یک اثر خود زندگی نامه در ذات با کتاب های خاطرات فرق دارد و اگرچه بر سرگذشت نویسنده متمرکز است، بر خاطره ها و احساس ها و عاطفه های نویسنده نگاهی ژرف تر و باریک بینانه تر دارد.
گونه‌ای از این آثار با هدف نقدی جدی و اثربخش بر ضد یک نظام تمامیت خواه – که نویسنده‌ی اثر در آن زندگی می کرده است – به رشته‌ی تحریر در می آیند. در این دست از خود زندگی نامه ها افسردگی و اندوه برخاسته از ستم های رژیم یا گزارش مبارزات نویسنده با دستگاه خودکامه پررنگ است. (بیشتر…)
